Vlietloop 2018: zes kilometer in doorzetmodus
De tien mijl is een afstand waarin je alles vindt. Van pure snelheid tot uitgekiend doseren. Nou, bij de Vlietloop 2018 werd het er een van twee derde prima en een derde op doorzetten. Het was dan ook wel Hollands weer met mooie luchten maar een hoge temperatuur.
Tekort
Eerlijk is eerlijk, de voorbereiding ging lekker maar was niet optimaal. Iets te laat kreeg ik de datum van de Vlietloop in de gaten. Het liefst had ik nog een aantal keren echt 16 kilometer getraind. Nu kwam ik in de trainingen voorafgaand niet verder dan 13,5 kilometer. Dat is toch echt te weinig. Je kunt er een prima de wedstrijd mee lopen maar reken niet op een versnelling in de laatste kilometers. Die balans pakte nog wat scherper uit in de wedstrijd.
Snelheid is prima
Met de snelheid zat het best goed merkte ik in de trainingen. Even aanzetten en je komt tot mooie kilometertijden. Een zestien kilometer is toch effe wat langer dan een paar van die lekker lopende kilometers. De snelheid kwam goed door in de eerste kilometers van de wedstrijd. Dat vind ik ook een goed teken want je weet nooit of het er dan in een wedstrijd ook zo uitkomt. Wat ging het goed. Het had eigenlijk bij een vijf kilometer moeten blijven. Daarna kropen de tijden omhoog, voorzichtig. De balans lag nog steeds goed want mijn uitgestippelde schema voor de hele wedstrijd leek haalbaar. Rond kilometer tien zat ik nog steeds op dat schema. Overigens gingen die eerste tien kilometer behoorlijk snel maar wel anderhalve minuut langzamer dan mijn persoonlijke toptijd over deze afstand.
Truc: “Ach wat is nou zes kilometer”
Dan weet je dat je nog zes kilometer te gaan hebt. Klein maar effectief trucje voor extra motivatie; de gedachte “ach wat is nu zes kilometer? Dat loop je met gemak in je trainingen.”
Het werkte gedeeltelijk. Toen viel toch ook de warmte op, dik boven de 20 graden. De wind was ook iets sterker dan wenselijk. En hop, daar gingen de tijden onderuit. Beter gezegd, de tijden per kilometer liepen op en de vermoeidheid groter. In de mooie start- en finishstraat in voorschoten kon ik er nog iets van een versnelling uitpersen maar daar was ook alles mee gezegd. Geen vlammend slot maar eerder een leuke einde van een lastige loop. De balans van twee derde goed en een derde tegenvallend was makkelijk te maken. De omstandigheden kon je natuurlijk aanwijzen maar daar lag natuurlijk niet de schuld. Gewoon iets eerder langere afstanden maken en dan kom je een stuk sterker door tien mijl.
Die uitleg kon ik even niet geven aan vrienden bij de finish. Na een kwartiertje leek alles weer in orde. Een beetje een zweverig gevoel maar verder snel hersteld. In de middag zijn we zelfs nog naar Leiden gefietst voor boodschappen.
Go, go, go naar de Dam
De Vlietloop was een generale voor de Dam tot Damloop op 23 september 2018. Ik moest even een paar dagen herstellen. Een klein pijntje aan de zijkant van mijn rechterbeen geeft toch wel aan dat ik verder en intensiever ben gegaan dan ik dacht. Mijn eerste trainingsloopje voor de 23e zit er al weer op. Go, go, go want ik wil nog een paar keer een zestien kilometer trainen. De mix wordt compleet als ik tussendoor werk aan korte trainingen met pure snelheid. Ik ben benieuwd of de Damloop een mooie ervaring wordt.
