Sprint op de 1500 meter

Met pijn in het hart zie je het tempo van Hassan instorten in de laatste 100 meter van de finale 1500 meter bij de WK atletiek in Londen. Op papier lijkt ze de beste loopster op deze afstand maar een finale is toch altijd weer een ander hoofdstuk.

De kunst van de laatste 400 meter
Sifan Hassan lijkt het veld van de 1500 meter als geen ander te beheersen. In de series was ze oppermachtig. Sifan had ook nog de beste tijd van dit seizoen achter haar naam staan (3:56:14). Haar zelfvertrouwen steeg naar 110% in Londen. Ze was er echt helemaal klaar voor. In de finale is te zien hoe belangrijk de sprint is geworden voor de middellange afstand. Deze ontwikkeling is ook zichtbaar op de 5 en de 10 kilometer. Het is de kunst die Mo Farah, alweer wereldkampioen, als geen ander beheerst. Hij kan een laatste ronde van 400 meter zo ongenadig hard aanzetten dat andere topatleten dit niet meer bijhouden.

Die laatste 100 meter
Hassan lijkt te vroeg en te lang de kop te willen nemen. Er lijkt niets aan de hand maar in de laatste 100 meter moet ze 4 andere atleten laten passeren. Dat is de harde wereld van de atletiek. Je verliest op een minimaal stukje zomaar alle medailles. Het was alles of niets. Het alles, de gouden medaille ging naar de Keniaanse Kipyegon (4:02:59).

Duel kost kracht
Zelf heb je bij de wedstrijden vast ook het gevoel dat de afstand net wat te lang is voor je energie. Bij de toppers in de atletiek zie je hoe smal die marge is voor de laatste ronde. Vermoedelijk zal Hassan nog vaker dan ze al doet trainen op de laatste ronde. Daarbij speelt tactiek een grote rol. Ze wilde de kop zelf vasthouden in een rechtstreeks duel. En dan kost dat gevecht meer moeite dan als je zelf op duidelijk op kop ligt en naar de finish snelt.

Rottig voor Hassan maar het was voor de kijker een superspannende finale.