De alarmbellen gaan, ik krijg trainingshaast. Nu sinds 26 juni de maatschappij lekker versoepeld is, krijg ik haast. Mijn mind zit nog vastgeklonken aan het dragen van een mondkapje en minstens 1,5 meter afstand houden. Zo niet nog wat meer afstand. De klinknageltjes gaan iets losser maar ze zijn er nog niet uit. Opeens heette 26 juni 'Bevrijdingsdag'. Treffend hoe beklemmend heel veel mensen de strenge maatregelen zagen. Hoe gevangenisachtig de maatschappij werd. Ik volgde braaf de regels van de overheid. De ene keer iets kritischer op wat er ondernomen werd dan de andere keer. Nu mag dus ook de sportwereld open. Je mag weer rennen, trainen. Hmm, wellicht voor mij ook het startsein om mijn sologedrag van ongebonden sporter in te ruilen voor een vereniging. Want ik krijg haast. De eerste wedstrijden doemen al weer op. Met mijn redactiewerk krijg ik veel berichten van organisatoren die het weer aandurven. De marathons komen weer op de kalender. De Zevenheuvelenloop
