Nat (heel nat) maar snelle Dam tot Damloop 2018
Na drie weken trainen voor het eerst een tien mijl wedstrijd gelopen op de ASICS DynaFlite 3. |
Een vervelend miezerbuitje werd in 16 kilometer toch een flinke bak hemelwater op 23 september bij de Dam tot Damloop 2018. Het was echt heel nat. Een beetje regen is niet erg. Je bent tenslotte niet van suiker en je bent met andere dingen bezig dan met druppels tellen. Het werd uiteindelijk een snelle tijd en dat had ik niet helemaal verwacht.
Tevreden lopers
Meer lopers om heen zag ik tevreden knikken over hun tijden. Was het de koude herfstdag die het loopvermogen van menig hardloper omhoog krikte? Waarschijnlijk wel. Het leuke van deze ervaring is dat je goed een wedstrijd in de regen kunt lopen. Focus op je hardlopen en je bent bezig met de mensen om je heen want de sfeer is zo leuk. Dat hoort ook bij de Damloop, veel lopers met plezier en heel veel mensen langs de kant met muziek en aanmoedigingen.
Ik zat in de startgolf van 11.00. De topatleten waren al bijna bij de finish. De snelste loper deed er slechts 45 minuten en nog een paar seconden over (!). Mijn complimenten voor Susan Krumins. Het gat met de eerste twee Afrikaanse dames was nog groot maar knap dat ze in deze wedstrijd het brons pakte. Na een paar kilometer haalde ik al de lopers in van de startgolf daarvoor. Mijn inschatting is, dat het voor de grote atleten een grote wedstrijd is maar voor de meerderheid een tien mijl vol plezier. Het tempo ligt voor de meerderheid niet hoog.
High five
Iets meer dan anderhalve minuut liep ik beter dan mijn 16 kilometer een maand eerder tijdens de leuke wedstrijd, de Vlietloop in Voorschoten. Dat is een ondergewaardeerde wedstrijd. Dus ga er volgend jaar heen. Zo een lokale loop haalt het niet bij de perfect geregisseerde Dam tot Damloop. Veel dj's en bands staan langs de kant met muziek die je lekker enthousiast maken. Het publiek maakt ook veel goed. Al was het dit jaar beduidend minder dan de editie die ik 2016 meemaakte. Toen was het een stralende dag. Het verschil kan bijna niet groter. Af en toe wat kinderen een high five gegeven. Een mooie aanmoediging was een de high five zone van ASICS. Je wordt eerst enthousiast aangemoedigd en dan ga je door een tunnel met heel veel schuimrubber handen. Grappig. Niet overal is het inspirerend. Je komt ook door een industriegebied dat echt niet aantrekkelijk is. Geef me dan maar de leuke dijkwegen van het begin.
Spel van haas
Op enkele stukken heb ik me achter een brede rug van een loper gezet. Die rollen veranderen snel want later werd ik de haas voor een paar andere lopers. Dat is ook een leuk spel om te doen. Die afwisseling zorgde er ook voor dat ik mijn tempo goed kon vasthouden. Dat is het verschil met de wedstrijd in Voorschoten. Ook in de laatste kilometers bleef het tempo hoog.
Tweak trainingen
Ik merkte echt mijn verschil in trainingen van de afgelopen vier weken. Meer nadruk op interval, in combinatie met duurloop leverde mij winst op. Het voelde fijn om ook in die laatste kilometers volledig druk te kunnen geven.
Nat, lekker gelopen, een leuke tijd en mijn complimenten voor het publiek dat wel bleef aanmoedigen ondanks de regen. Dat is ook een topprestatie. Nadeel van zo een natte race, nu toch thuis met geïrriteerde bovenste luchtwegen. Beetje pijnlijke keel. Ik wil heel graag de wekelijkse trainingen lopen maar mijn verstand zegt me dat het nu niet slim is. Heel even geduld. Eerst moet de keelpijn weg en de irritatie uit mijn longen en dan trek ik de DynaFlite 3 weer aan.