Power uit de storm
12 maart 2020 - Gister was het trainingsrondje bijzonder. Er stond een 8 km gepland en het zonnetje scheen. Geen regen, eindelijk geen regen. De avond ervoor liep ik nog een herstelloopje en was de ontvangst een ware sproeiregen. Nu was het helder en droog maar een andere natuurkracht kwam om de hoek: storm.
Oke, het was niet echt storm maar wel echt een natuurkracht. Sterke wind blies me in het begin door de straten. Mijn windjack fladderde links en rechts mij voorbij. Nog wat koud op de voeten drukte de wind mij al snel tot een behoorlijk looptempo. Aan het begin is dat nooit zo fijn. Je bent dan niet echt op running temperatuur.
Van duw in de rug naar knokken
Langs het water naar de brug haalde de windvlagen me in over het water. Na vier kilometer kwam het keerpunt, vlak voor de brug. Met een mooie draai daalde ik weer af. De bocht om en hop, zwaar wind tegen. 3 km lang met af en toe een stuk in de windschaduw was het knokken tegen deze mini storm. Mijn tempo zakte in terwijl ik ondertussen steviger spierkracht drukte op mijn schoenen om het verlies aan snelheid nog een beetje te compenseren.
Door mijn hoofd ging dat om lekker te trainen het beter is om een redelijk tempo aan te houden. Je bent tenslotte een hardloper en geen jogger. Als je echt wordt afgestopt door de wind ben je niet echt aan het trainen. Voor een goede training, ook al loop je bijvoorbeeld tegen een heuvel op, moet je wel een hardloopritme blijven voelen.
Met veel inzet lukte het om een redelijk tempo op gang te houden. Af en toe zo een forse tegenwind in de trainingen helpt je wel aan het volgende: meer power.
Winst power goed voor Zandvoort Circuit Run
Het was duidelijk te voelen in been- en bilspieren. Het was echt werken. Power overbrengen om nog enigszins te blijven hardlopen. Nu ik me net heb aangemeld voor de Zandvoort Circuit Run was het wel een geruststelling. Ook in dat parcours heb je een paar stukken waar je echt power moet hebben. Vooral het stuk van het circuit en de overgang naar het zandstrand lijkt me lastig. Dus, kom maar op met die power.
Eerst vond ik mezelf maar suf met dat lage tempo. Totdat ik er achter kwam dat het niet alleen bij mij matig ging. Fietsers hadden moeite om rechtdoor te fietsen. Als ze me dan inhaalden, viel daarna hun tempo terug. Ze fietsten nauwelijks harder dan mijn tempo op de loopschoenen. Dat maakte het ook weer leuk om in de buurt te blijven.
Al met al een mooie stap in de trainingsopbouw dat rondje van 8 km. En met de relativiteit ten opzichte van de fietsers maakte mij dat weer wat positiever over deze training. Beat the wind. Hollandser kan het bijna niet.
